Mamosteye katılıyorum
Kimi Ak Parti taraftarları, yani mevcut siyasi iktidardan nemalananlar, dini duyguları istismar eden eylem ve söylemlerden geri duramıyorlar. Siyasal İslamcıların çoğu bunu önemsemiyor. Sadece benzer bir dili kullanıyor olmaları üzerinden bu siyaseti yakın görüyor ya da Türk siyasetindeki ehven-i şer çıkmazına takılıyorlar.
Demokrasiyle veya farklı yaşam biçimleriyle temelde sorunu olan siyasi oluşumlarda, "öteki"yle yan yana gelme kültürü yoktur. Bu durum seküler siyaset için de böyle, dinci muhafazakarlar için de. Siyaseten dahi olsa yan yana görüntü vermekten ödleri kopuyor. Ülkenin iki ana eksenindeki radikal uçlar, her iki tarafı ürkütme vazifesi gördüğünden, bu durum bir süre daha böyle devam edeceğe benziyor. Ta ki Avrupa'dakine benzer "yan yana durabilme" becerisini kazandıracak olan demokrasi kültürü toplumumuz tarafından içselleştirilinceye kadar. Ancak dünyanın büyük silah kartelleri bunu istemeyecektir. Bizim coğrafyamızda da insan kanı bir süre daha sudan ucuz olmaya devam edecektir.
Not - Batının bir "Hristiyan Klübü" olarak bunu başardığı söylenebilir. Avrupa bugünkü durumuna kolay gelmedi. Orada da güçlü hanedanlıkların yüz yıl savaşları, mezheplerin otuz yıl savaşları, çok uzak geçmişte olmayan birinci ve ikinci dünya savaşları kanlı geçmedi mi, birbirini kesip biçenler bugünün Avrupa Birliğinin kurucuları, garantör ülkeleri, ulusları değil miydi? Gelelim İslam coğrafyasına; Avrupa'daki 520 milyon insanın güvenlik ve refah ortamıyla Arap ve Ortadoğu coğrafyasının, Afganistan gibi, Suriye gibi, Yemen gibi yoksulluğun ve savaşın pençesinden çıkamayan ülkelerin bir karşılaştırmasını yapın. Dünyanın petrol zengini şımarık körfez ülkeleri Arap coğrafyasında, Yemen'de açlığın ve yoksulluğun pençesindeki insanlara Şii-Sünni savaşı yaptırıyor, Suriye'yi dünya vekalet savaşlarının merkezine çeviriyor. Karşımızda tartışma götürmeyen geröek bir manzara var: Kendi insanına açlığı, savaşı, zulmü müstahak gören coğrafya ve kendi insanına değer veren bir Avrupa.
