Herkesin temel ihtiyaçlarının karşılandığı refah toplumunu inşa etmek mümkün

"İktisat biliminin temel varsayımı olarak bilinir ya: Sınırsız ihtiyaçlar, sınırlı kaynaklar. Bunun bir ölçüde doğru olduğunu kabul etsek bile insanların gayet sınırlı olan çok temel ihtiyaçları var. Barınma, -sadece beslenme değil- sağlıklı beslenme, giyinme, nitelikli bir eğitim, nitelikli bir sağlık hizmeti, insanca yaşayacak emeklilik koşulları… Bakın bu temel ihtiyaçlar sınırlı. Bu argümanın karşısında bir insanın 100 tane Ferrari isteyebileceğini varsayarak iktisat bilimi kurmanıza gerek yok. Ve bu sınırlı ihtiyaçlar bu teknolojik olanaklarla, bu bilgi birikimiyle çok rahat bir şekilde üretilebilir, karşılanabilir ve bu anlamda refah içerisinde bir toplum mümkün. Kâr için değil emekçi halkın, insanların çoğunluğunun çıkarı için. Çünkü kâr için işleyen bir toplumda tüm bu olanaklar sermaye birikimi için, servet birikimi için kullanılır. Bu kapitalist ilişki biçiminin değişiminin değiştirilmesi lazım. Bu değiştirildiğinde refah içerisinde bir yaşam, insanların temel ihtiyaçlarının karşılandığı bir toplum hiç de böyle akla uygun olmayan ütopik bir şey değil. Gayet mantıklı bir çözüm. Yeter ki kâra dayalı işleyiş yerine insanları merkezine alan planlı bir ekonomi kuralım ve bunu savunalım. Bu birçok sorunu çözmeye muktedirdir. Böyle bir dünyada robotları sadece youtube’dan izlemekle kalmayacak, günlük yaşamda çok ama çok daha fazla göreceğiz. Yapay zeka bizi denetlemek yerine hayatımızı kolaylaştıracak, makro sorunlarımızı çözmenin bir aracı haline gelecek. Geçim sıkıntısı, yoksulluk, patron baskısı, iş stresi, güvencesizlik, geleceksizlik gibi “ilkel” dertlerden özgürleşen insanlığın kültürel gelişimindeki potansiyelleri şimdiden öngörmek mümkün değil. Belki de bu, bir tür 'İnsanlık 2.0' olacaktır." - Dr. Arif Koşar ile kitap söyleşisinden / Duvar