Bir kentin uygarlık ölçüsü kadınların ve çocukların tedirgin olmadan sokaklarda özgürce gezebilmesidir
En sevdiğim aktivite seminer dinlerken yürüyüş yapmak. Onun da tadını kaçıran düzeysizliklere denk gelmek gerçekten can sıkıcı... Yürüyüş yolunda bağıra çağıra "*mmına goyacan. zabaa kadar yirmi kez zikecen" diyen adamı vurmamak için insanüstü bir çaba gerekiyor mesela. Neredeyse aynısına Kadıköy İskele'de ve Yeldeğirmeni'nde denk gelmiştim. Rezillikten başka şey değil. Hayvandan hallice adamlar.
Bırakın sokağı Kadıköy Salı pazarında 2018'de çok acayip bir olay yaşanmıştı. Londra'dan gelen abimin eşi ve yeğenlerimle pazarda geziyoruz. Orta yerde tezgah kurmuş biri yanından geçerken neredeyse hepimizi sırayla avuçlayacak. Öyle böyle değil. Ağzından salyalar akıyor. Elimde silah olsa anlının çatından vuracağım. Uyarmama rağmen daha da azıtıp eliyle şekil şukul yapıyor. Tartışma haliyle büyüdü. Bizimkiler de sanki ortada normal bir durum varmış gibi bana sakin ol diyor. Uçaktan iner inmez yazın sıcağında kendisini Salı pazarına atan Ukraynalı yenge ayrı bir tuhaf. Küçük yeğen bir taraftan bunalmış. Annem güneşin altında pazarın dışında bizi bekliyor. Pazar manyağı siz gidin ben tek gezerim diyor. Telefonunun şarjı bitti bitecek. Evin yolunu bilmiyor. Onu yalnız bırakmayalım dedik ama pazarda gördüğümüz muamele çok ilginçti.
Neredeyse doğma büyüme İstanbulluyum böyle bir şeyle ilk defa karşılaşmıştım. Olay kurmaca oyun gibiydi. Adam sivil polis miydi diye hâlâ düşünürüm. Zira pazardan çıkışta el kaldırdığımız taksinin şoförünü indirip yerine geçen kişiyle neredeyse aynı kişiydi. Aynı suretteki ayı gitmiş yerine nazik tavırlı biri gelmişti. On-On beş dakika önce beni öfkeden çıldırtan, neredeyse kafa göz dalacağım adam olamazdı. Bizimkilerden bir tepki görmeyince üzerinde durmadım. Diyorum ya çok acayipti. Klasik algıda bütünlük ilkesine yenik düştüm desem bizimkilerin durumunu neyle izah edeceksin. Gerekmedikçe yüzlere dikkat etmem. Algıda bütünlüğe yatkınımdır. Bir-iki defa gittiğiniz dişçiyi muayenehanesi dışında üzerinde beyaz gömleği olmadığında tanımamak gibi.
Yıllardır hayatın olağan akışına uymayan bunlar gibi bir ton abuk sabuk şeyle uğraşıyorum.
