Müthiş bir örgütlenme ve buna paralel muazzam bir çürüme...

İstanbul'da müzeleri geziyordum. 2019'un yaz ayları. Adım attığım her yere Bylock'u misliyle aşan sosyal iletişim ağlarıyla saliseler içinde eriştiklerini görmek artık işten değildi. Fişlemekle kalmıyorlar, bir sonraki kurgu ve hikaye için yeni materyaller de üretiyorlar. İstanbul Arkeoloji Müzesi'nde görevli bir kadın bomboş müzede yanıma kadar gelip tam benim çektiğim açıdan fotoğraf çekip uzaklaşmıştı. Muhtemelen benim adıma bir yerlerde abuk sabuk yazılarla paylaşılacaktı. Ya da yolda durdurup laf olsun diye soru soran bir kız vardı. Üçüncü defa farklı yerlerde aynı şeyi yaptı. Başka yerde tam kasaya gideceğim sırada alışveriş bandına tepeleme prezervatif kutularını yığan bir market çalışanına denk geldim. O prezervatif kurgusunun devamını yazmak bile istemiyorum. Pazarda, markette, mağazalarda kameralara yakalanan hırsızlık vakalarını, kamusal alandaki uygunsuz hal ve hareketleri bu tür işler için fotoşoplamayı ihmal etmiyorlar. Velhasılı kelam,  karşımızda çok aşağılık bir suç yapılanması var. Konum takibi yapan kumanda masalarından gelen direktifleri sorgusuz sualsiz ve hatta eğlenerek yerine getiriyorlar. Eylemlerinin utancını taşımaktan uzaklar. Anonim kimliklerle başkalarının hesabına girerek ya da feyk hesaplardan her tür yazışma ve paylaşımlar yapanlardan bahsetmek bile istemiyorum. Soysuzluğun resmidir bu. Sadece yetişkinler yok. Çocukları her tür suçta kullanıyorlar. İnsan onur ve haysiyetini paramiliter çetelerin isafına bırakan bir güvenlik ve yargı politikası olamaz. Saygın bir devlet çatısı altında bu tür saldırıları gerçekleştiren organize çeteler on yıl boyunca tutunamazlar. Gerçekleri dile getiren benim gibi insanlar yargı eliyle kriminalize edilmezler.

Görevlinin aynı açıdan çektiği eser bu değil. Bu benim en sevdiklerimden biri sadece... Merhumeyle biraz hasbıhal ettik. Böyle sergilenmesinden pek memnun olmadığını söyledi. Haklısın dedim. Ne diyeyim...