Süreyya Karacabey'in Artıgerçek için kaleme aldığı "Savaşı biz başlattık!" başlıklı makalesinin bana düşündürdükleri:
İnsanı merkeze koyan hiyerarşik anlayışı eleştiren kişinin kendisini daha üst mertebede konumlandırması bir tür sapmadır. Tehlike anında bir insan yavrusu ile hayvan yavrusu arasında ilk hangisini kurtarmak gerektiği konusunda ikilemde kalmak bu açıdan sorunlu bir durum.
Biz insanız. Düşünen hayvan olduğumuzu söyleyenler de var. Nihayetinde hayvanlar aleminde akıllı bir türüz. Türümüzü tehlikeye atan her şeye doğal bir refleksle donatılmış olmamız gerekir.
Doğayı sonsuz tüketim kaynağı gibi görüp tüm canlıların biz insanlar için bahşedildiğini düşünmek de bir sapmadır. İnsanın kendi sonunu getirecek en büyük çelişkisi budur. Yine de tehlike anında bir köpek yavrusuyla insan yavrusu arasında kararsız kalacak kadar kendi türümüze yabancılaştığımızı sanmıyorum. Bunu olumsuzlayan ya da yanlışlayan bir görüşün "aşkın bir yerden" geldiğini düşünürüm. İnsan olma yolundaki beşerler olarak sanırım o "üst insan" mertebesinden uzağız.
