LAZCA KONUŞAN GENÇ LAZ: Tanurak Lazuri isinapams - Tanura Lazca konuşuyor

Geçtiğimiz yüzyılda yaşanan iki büyük dünya savaşında etnik ve mezhepsel faşizm tüm dünyaya hakim oldu. Yeni kurulan devletlerin büyük çoğunluğu politikalarını ulus devlet modeliyle sürdürdü. Demokrasinin yerleşmediği Türkiye gibi coğrafyalarda baskı ve asimilasyon kanıksanan bir modele dönüştü. Oysa hemen yanıbaşımızda bulunan SSCB modelinde, her ulus Rusçayla birlikte kendi anadilini yaşatıp geliştirebiliyordu. Zira 1990'dan sonra bağımsızlığını ilan eden ulusların kendi dillerine veya kültürlerine yabancılaşmamış oldukları görüldü. Türkiye'deki tek tipleştirme modelinde ise  - çok yol alınmış olsa da - sistemin arazları en fazla Kürt illerinde tepki topladı. Kurucu Meclis bu topraklara şimdikiler kadar fransız değildi. Meclis'te "Lazistan, Kürdistan Milletvekili" ifadeleri kullanılıyor ve resmi kayıtlara geçiriliyordu. Günümüzdeyse üç bin yıllık Kürdistan coğrafyasını dile getirmek sistem eliyle kriminalize ediliyor. Kürdistan diyenler fişleniyor, anadilde eğitimi savunanlar terörist olarak kodlanıyor ve sistemin ayak takımı paramiliter çeteleri tarafından hedef gösteriliyor. Linç kültürünü besleyen tekçi söylemler, biz Kürtlerin hayatını karabasana çevirdiği gibi, toplumun kahir ekseriyetini bu coğrafyanın hakikatlerinden kopararak sığ, yıkıcı, toplumu aptallaştıran bir hayal evrenine hapsediyor. Türklerin asgari muhakeme yetilerinin zayıf olmasında, ahlaki/bilişsel kapasitedeki hızlı düşüşte pozitif ayrımcı devlet politikalarının negatif etkileri olduğu söylenebilir. Meselenin biz Kürtleri ilgilendiren kısmında ise şu gerçekler vardır: Hakim devlet açısından geçtiğimiz yüzyılın kıvanç kaynağı olan asimilasyon, baskı ve zorunlu göç politikaları, günümüz değerleri açısından soykırım mertebesindeki gerici uygulamalardır. Ve hiçbir ulusun kendi anayurdunda devlet kuran başka bir ulusa  borcu yoktur. Olsa olsa alacağı vardır.